கர்ணன்

ஒரு மனிதனுக்கு நான்கு வகைதுணை வேண்டும் மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம் ஆனால் அந்த குந்தியின் மூத்த புதல்வனுக்கோ அந்த துணைகளில் ஒன்றுகூட கிட்ட வில்லை என்பதுதான் கொடுமையிலும் கொடுமை, அவன் வந்த வழி அப்படி காரணம் என்ன?, அவன் என்ன பாவம் செய்தான் முற்பிறப்பில் (நம்பிகையில்லாதவருக்கிச்சொல்லிலை) பாவம் செய்ததால்தானோ இப்பிறப்பில் வந்தவர்களுக்கெல்லாம் இல்லையென்னாது வாழங்கினான்?

தாய் குந்தி பெற்றாள் போட்டாள் ஆற்றில், தந்தை சூரியன் உதவமுடியவில்லை, குரு சொல்லாவே வேண்டாம் அவருக்கு சத்ரியர்கள் மீதிருந்த மாற்சர்யம், தெய்வம் அவனே வந்த இவன் செய்த புண்ணியமனைத்தையும் பெற்றுக்கொண்டான்.

சரி ஏன் அவன் பெற்றுக்கொண்டான் கர்ணன் புலவர், ஏழை, என மனிதர்கள் அத்துனை பேருக்கும் கொடுத்துச் சிறந்தான்; இந்திரனுக்கும் கொடுத்து தேவர்களுக்கும் கொடுத்ததாக பேர் பெற்றுவிட்டான்.பெற்றெடுத்த தாய்க்கும் கொடுத்துவிட்டான் வரம் என்ற பெயரில் இனி கொடுக்க வேண்டியது தெய்வத்திற்கு தான் அதான் அந்த கண்ணன் வந்து பெற்றுக் கொண்டானோ?.

வான்பெற்ற நதிகமழ்தாள் வணங்கப் பெற்றேன்

மதிபெற்ற திருவுளத்தால் மதிக்கப் பெற்றேன்

தேன்பெற்ற துழாயலங்கல் களப மார்பும்

திருப்புயமும் தைவந்து தீண்டப் பெற்றேன்

ஊன் பெற்ற பகழியினால் அழிந்து வீழ்ந்தும்

உணர்வுடன் நின்திருநாமம் உரைக்கப் பெற்றேன்

யான் பெற்ற பெருந்தவப்பேறு என்னையன்றி

இருநிலத்தில் பிறந்தோரில் யார் பெற்றாரே!

கண்ணன் அந்தணர் வேடம் பூண்டு தேர்தட்டில் விழுந்து கிடக்கும் வள்ளலிடம் கேட்கிறான்.”மேரு மலையிடத்தே தவம் செய்து கொண்டிருந்தேன். உன்னிடம் யாசகம் பெற்று போக வந்தேன் , நீ இல்லை என்று வந்தவர்களுக்கெல்லாம் இல்லையென்னாது வழங்குவாயமே?

“தாண்டிய தரங்கக் கருங்கடல் உடுத்த

தரணியில் தளர்ந்தவர் தமக்கு

வேண்டிய தருதி நீ எனக் கேட்டேன்

மேருவினிடைத் தவம் பூண்டேன்

ஈண்டிய வறுமைப் பெருந்துயர் உழந்தேன்

இயைந்தது ஒன்று இக்கணத்து அளிப்பாய்

தூண்டிய கவனத் துரகத் தடந்தேர்

சுடர்தரத் தோன்றிய தோன்றால்"

சித்தர்களும், யோகியரும் இவனை நோக்கித்தான் தவம் செய்கிறார்கள். ஆனால் இவனே தான் தவம் செய்வதாகப் பொய்சொல்கிறான்.

செல்வத்திற்கெல்லாம் அதிபதி இந்தக் கண்ணபரமாத்மாவாயகிய திருமால்தான்! திருமகளையே நெஞ்சில் தாங்கியவன் இவன்தான! ஆனால் இவன் கூறுகின்றான், வறுமையால் துன்பமடைந்தேன் என்று!

இல்லத்திலும் கொலு மண்டபத்திலும் வரையாமல் கொடுத்த வள்ளலுக்கு போர்க்களத்திலும் வந்த வாய்ப்பை எண்ணி மகிழ்கின்றான். அவ்வந்தணன் சொல்லிய சொல் அவனை மயங்கச் செய்கிறது. தான் அடிபட்டுக்கிடப்பதை மறந்து சொல்கிறான்.

"அந்தணரே! அம்புகளால் அடிபட்டுத் தேர்த்தட்டில் விழுந்துகிடக்கின்றேன். உடல் ஓய்ந்து போயிற்று! இந்தக் கர்ணனுடைய கரங்கள் இதுவரை கொடுக்கத்தான் நீண்டிருக்கின்றன. ஒரு போதும் வாங்கு வதற்கு நீண்டதில்லை! இன்று வாங்குவதற்கு நீள்கின்றன! உம்மிடம் ஒன்றை யாசிக்கிறேன். என்னிடம் இருக்கின்ற ஒன்றைக் கேளுங்கள்.

இல்லாததை கேட்டு விடாதிர்கள். வாழ்ந்தநாள் வரையிலும் வரையாது வழங்கிய வள்ளல் கர்ணன் போர்க்களத்தில் இல்லையென்று கைவிரித்தான் என்று இந்த வையகம் வசைபாடுமாறு செய்துவிடாதீர்கள். என்னால் இப்போது தரத்தகுந்த பெருளாகக் கேளுங்கள், என்று கூறுகின்றான் அந்தக் கொடை வள்ளல்.

கேட்கிறான் மாயோன்,” கர்ணா! நீ இதுவரை செய்த புண்ணயம் அனைத்தையும் எனக்கு வழங்குவாயா(க)¹.”

கர்ணன்: “அந்தணரே! என் உயிரோ நிலை கலங்கியுள்ளது. அது உடலுக்கு உள்ளே இருக்கிறதா? வெளியே இருக்கிறதா என்பதை யான் அறியேன்". இந்தப் பாவி நீ கேட்கம் பொருளையெல்லாம் தருகின்ற காலத்தில் நீர் வரவில்லை. இந்த உடலைத் தரலாம் என்றால் இது அம்பகளால் துளைக்கப்பட்டு சிதைந்து கிடக்கிறது.

உயிரைத் தரலாம் என்றால் அது உள்ளே இருக்கிறதா உடலின் வெளியே இருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை. வில்லும், அம்பும், அச்சு முறிந்த இந்தத் தேரும் அந்தணராகிய உமக்குப் பயன்படா! நல்ல வேளையாக என்னிடம் உள்ள புண்ணியத்தைக் கேட்கின்றீர்கள். செய்த புண்ணியத்தைத் தானே கேட்டீர்கள்?

அந்தனரோ! யான் செய்த புண்ணியத்தையெல்லாம் உங்களுக்குத் தருகின்றேன். அப்படித் தருவதால் ஒரு புண்ணியம் வருமல்லவா! அதனையும் சேர்த்துத் தருகின்றேன்.

தெய்வத்திற்கு ஆச்சரியம் தான் கேட்கவந்தது செய்த புண்ணியத்தைமட்டும் ஆனால் அந்த வள்ளலோ வரப்போகும் புண்ணியத்தையுமல்லவா தறுவதாக சொல்கிறான்,”கர்ணா! நீ கூறிய வண்ணம் புண்ணியத்தை எனக்கு தாரை வார்த்துக் கொடு,” என்கிறான்.அந்த வள்ளல் தண்ணீருக்கு எங்கோ போவான் தன் இதயத்தில் பாய்ந்திருந்த ஓர் அம்பினை எடுக்கிறான் அதிலிருந்து வந்த உதிரத்தை உத்தமன் உலகலந்தவனுக்கு தாரை வார்க்கிறான். கையேந்தா கடவுளும் கையேந்தி பெற்றுக்கொள்கிறது. வஞ்சகனின் கையில் வள்ளலின் குருதிபடவும் அவனும் வள்ளலாகிறான்,” உனக்கு என்ன வேண்டும் என்கிறான் கொஞ்ச நேரத்திற்கு முன் கையேந்திய கடவுள் இப்பொழுது உனக்கு என்ன வேண்டும் கேள் என்கிறது.

"ஆவியோ நிலையிற் கலங்கியது யாக்கை

அகத்தோ புறத்ததோ அறியேன்

பாவியேன் வேண்டும் பொருளெலாம் நயக்கும்

பக்குவத்தில் வந்திலையால்

ஓவிலாது யான் செய் புண்ணியம் அனைத்தும்

உதவினேன் கொள்க நீ உனக்குப்

பூவில் வாழ் அயனும் நிகரிலன் என்றால்

புண்ணியம் இதனினும் பெரிதோ?

ஒன்று மட்டும் நிச்சயம் வையத்தில் வால்வாங்கு வாழ்பவர்கள் வசதியுடனும் செல்வத்துடனும் வாழ்வதில்லை நடுநிலைமையில் உள்ளவர்கள் நடு நிலைமையாகவே இறப்பர். உயர்ந்து இருந்தவர்கள் கொஞ்சநாள் தாழ்ந்து வாழ்ந்து தான் ஆகவேண்டும் என்பது தான் உலக நியதி.

1இந்த இடத்தில் என்கொரு அய்யம் வழங்குவாயா? என்கிறானா? அல்லது வழங்குவாயாக என்கிறானா கண்ணன் என்பது தான்.